viernes, 1 de julio de 2011

Me emborrachas

[Cuidado, aquí supura la purpurina y los vómitos color arcoiris]

Siempre he pensado que tengo muy poco aguante en algunas cosas.
Tengo muy poco aguante en el ejercicio físico (sólo el estándar, no el cotidiano).
También tengo muy aguante al alcohol.

Hace un tiempo, tenía todos mis planes de finde pensados.
Ir al bar, y tomar un cubata para disfrutar de su sabor, dos para ir contento, y tres para ir borracho.
Claro que, soy insaciable, y siempre prefiero el máximo. Y acababa pedo como una cuba.

Aunque la bebida no es algo que precisamente me haya hecho feliz.
Siquiera me hace falta, porque ahora tengo algo mucho mejor.
La felicidad me las trajiste tú.


Contigo, princesa, parece que sea algo parecido.

De dos tercios de año que llevamos juntos, parece que lo único que hayas querido hacerme es emborracharme de felicidad, ya sea con tus pequeñas sonrisas, o con tus bofetazos en las mejillas, como tirándome agua de tu boca por encima de toda mi cara, como gritándoles a señores por la calle desde un coche en marcha, o burlándote de un chino por el simple hecho de que fuma.

Desde que te conozco, no has parado de traer felicidad a mi vida.
Desde aquel día a las 7:00 de la tarde, solo me has hecho más y más feliz, sin importarte cada uno de mis defectos y disfrutando de mis tonterias, haciendo que cada vez esté más enamorado de ti.

Y la verdad, es que ahora no te cambiaría por nada de este mundo.
Porque eres la única que me conoce de verdad, y que sabe sacarme una mínima sonrisa aunque mi día haya sido de pena, soltando una bobada en el momento menos idóneo, y haciendo que llore con una sonrisa en la cara.

Porque me encanta que me dejes moratones en el brazo por culpa de tus mordiscos viendo pelis de miedo.
Porque me encanta que me hagas la contraria en todo, aunque no lo aparente.
Porque ya no recuerdo lo que es un fin de semana entero sin verte. (Si no contamos el fin de semana que tuviste que estudiar historia)

Y suspendiste. Lo llego a saber y voy caminando, que por ti lo hago. Puta.
Porque ese finde fue inaguantable. Y este casi ha estado apunto de serlo.

[ . . . ]

Te quiero más que a nada, así que solo puedo agradecerte lo feliz que me haces ser.

Espero que en unos años no haya muerto de sobredosis de felicidad, porque por una parte me sabría mal por ti, pero por la otra, te daría las gracias. VIUDA NEGRA.

Bueno... Que se me han olvidado la mitad de las cosas que quería decirte, las cuales espero recordar y decírtelas mañana. En resumen. Dos cubatas para mí son muy pocos.
Espero que esto siga durando tal y como está durando, porque me dan ganas de saber que estaremos en la misma asilo...^^

Te quiero. Paula B. P.
01-11-10 / Forever

Gracias por haberme dado estos ocho meses de alegrías infinitas. ♥




Y publico ya esta entrada porque mañana te levantas temprano, porque se me ocurren mil y una ñoñeces que mañana pienso decirte a la oreja. ☺♥

2 comentarios:

  1. Amooor!
    M'encanta.. *-* Gràcies, enserio..
    Eres el millor que m'ha passat en esta vida, ho saps de sobra.
    Amb tú, fins la mort.
    T'estime com mai he estimat a ningu. Enrique A.M.
    Eres el que sempre he estat buscant i perfí, t'he trobat, i has estat fent-me molt feliç estos 8 mesets. Sé que lo nostre serà per a sempre.
    ET VULL TANT... (L)

    ResponderEliminar
  2. Jo també estic segur que serà per a tota la vida... :)
    No em dones les gràcies, que te les dec jo milions de vegades més. T'estime, Paula! ♥

    ResponderEliminar